Groot was de verslagenheid, toen op zaterdag 9 maart rond het middaguur het nieuws
kwam, dat pater Johannes Römelt in de ochtend van die dag volstrekt onverwacht was
overleden. Hij was te gast bij vrienden en bereidde zich voor op een museumbezoek. Dat
was één van de dingen die hij het liefst deed in zijn vrije tijd.
Pater Johannes Römelt werd geboren op 5 november 1960 in Salzgitter. Hij bracht zijn jeugd
door in Bonn, waar hij in 1979 eindexamen deed aan het gymnasium van het Collegium
Josephinum Bonn. Na zijn noviciaat in Forchheim legde hij in 1980 zijn eerste geloften af bij
de Redemptoristen. Daarna volgde een studie aan de Hogeschool van de Congregatie in
Geistingen (1980-1987). In die tijd legde hij ook de eeuwige geloften af (1983).
Van 1984 tot 1985 studeerde hij aan het moraaltheologisch instituut van de redemptoristen in Madrid.
Na zijn studies deed pater Römelt praktijkervaring op in de biecht-, telefoon- en
gesprekspastoraal in Trier (1987-1988).
Er volgde een achtjarige vervolgstudie bij de jezuïeten in München.
Daar promoveerde hij in 1996 op een proefschrift over Wilhem Dilthey.
Het is kenmerkend, dat p. Römelt blijkbaar zo geboeid was door een denker, voor wie het
verstaan en begrijpen een centraal thema was.
Vanaf 1996 was p. Römelt in de congregatie verantwoordelijk voor de opleiding en het
bestuur. Bijna onafgebroken was hij lid van het kapittel en de provinciale raad van de
provincie Keulen en (vanaf 2005) de provincie St.-Clemens. Hij stond aan het hoofd van de
opleidingscommuniteit van de Duitstalige redemptoristen in Würzburg (1996-2005).
Er volgden zes jaren in het Jugend-Kloster in Kirchhellen (2005-2010). In deze tijd werd hij ook
de regionaal overste van de regio Keulen van de provincie St.-Clemens (2008), totdat hij in
2011 werd gekozen tot provinciaal. Dit ambt bekleedde hij tot eind 2017, toen hij werd
benoemd tot coördinator van de Conferentie Europa van de Redemptoristen.
In deze rol, dien hij tot het einde vervulde, was hij medebepalend voor het verloop van het 26 e generale
kapittel (2022-2023).
Pater Johannes Römelt combineerde zijn missionaire inzet in de wetenschap en opleiding en
zijn dienstbaarheid als bestuurder altijd met persoonlijke begeleiding en ondersteuning.
Als man van gebed en van het Woord was hij in zijn element in liturgie, prediking en
verkondiging. Zorgvuldigheid en uitgebalanceerde formuleringen waren belangrijk voor hem.
Ook hechtte hij veel belang aan een goede beheersing van de talen waarin hij werd
aangesproken en moest spreken. Als kunstliefhebber was esthetiek op veel vlakken voor
hem een aandachtspunt. In zijn leiderschap, pastorale zorg en persoonlijk contact kenmerkte
hij zich door evenwicht en zorgvuldigheid en streefde hij naar begrip en een grondig en
geduldig luisteren naar de geest en de tekenen des tijds.
Dit alles maakte Johannes Römelt als persoon zeer geliefd. Hij was voor velen een graag geziene en sympathieke vriend.
De volgende woorden lagen hem na aan het hart en waren wellicht ook zijn ‘geheim’.
“We moeten werken aan het perfectioneren van ons vermogen, om resonerend trilling-golven
op te vangen. We moeten prioriteit geven aan wat onze ziel verheft, aan onze vibratie en aan
wat ons van binnen bevrijdt: liefde, mededogen, empathie, tolerantie, het vermogen om te
vergeven, een glimlach, evenwichtigheid, wijsheid, vriendelijkheid. In ons dagelijkse
handelen tegenover anderen en onszelf – door meditatie, gebeden, door alles wat ons
bewustzijnsniveau kan verhogen en ons dichter bij de verlichting kan brengen.” (Bertrand
Piccard, Die richtige Flughöhe)
Dierbare Johannes, onze tochtgenoot, ga nu met God, jouw Verlosser.
Mogen de engelen je begeleiden naar het paradijs.
Eric Corsius, Wittem 12 maart 2024