Ik ben Pater Yakobus Umbu Warata, ook wel pater Jack genoemd. Ik ben geboren op 6 juni 1979, als zesde van zeven kinderen, op het eiland Sumba. Van 1986 tot 1992 ging ik naar een basisschool in mijn dorp, daarna van 1992 tot 1998 de middelbare school in Oost-Sumba, waar ik in 1998 afzwaaide. Gedurende deze tijd verbleef ik op kostschool Pada Dita.
Mijn moeder gaf protestantse godsdienstles, mijn vader was ambtenaar. Nadat mijn ouders waren getrouwd, kregen ze in 1969 hun eerste kind en dit werd katholiek gedoopt. In 1984 werd mijn moeder opgenomen in de katholieke kerk. Als kinderen waren we erg betrokken bij het huishouden: water halen, de dieren voeren, vooral de waterbuffels. Als de hanen kraaiden (rond 4 uur ’s nachts), moesten we opstaan omdat we nog geen polshorloge hadden. Ondanks veel moeilijkheden hebben mijn ouders ons goed opgevoed en altijd gezegd dat onderwijs belangrijk is. In 2016 stierf mijn vader op 74-jarige leeftijd. In 2021 stierf mijn moeder op 74-jarige leeftijd na 24 jaar blindheid. Mijn broers en zussen wonen en werken op het eiland Papua en het eiland Sumba en ik heb 13 nichten en neven.
Mijn roeping als Redemptorist
Omdat ik me geroepen voelde tot het priesterschap, vroeg ik om te worden toegelaten tot de Redemptoristencongregatie. Ik bracht het voorbereidend jaar door in West-Java en in het noviciaat in West-Sumba. In 2000 legde ik mijn eerste geloften af. Na mijn studie aan de Faculteit der Theologie in Jogjakarta, werd ik op 27 september 2007 tot priester gewijd door bisschop Kherubim Pareira SVD. Tijdens mijn studie werkte ik al als econoom. De eerste jaren op het eiland Sumba was ik begeleider en econoom van de postulanten (2007-2009). Daarna bekleedde ik dezelfde functie op het internaat. Tegelijkertijd was ik secretaris van onze schoolstichting in Waingapu (2009-2012).
In 2012 werd ik door onze Indonesische Provinciaal naar Duitsland gestuurd, waar ik op 24 oktober 2013 aankwam. Pater Cyrill, een Indonesische medebroeder, gaf me een stukje thuis omdat alles hier vreemd voor me was. Eerst heb ik hier een taalcursus gevolgd en heb ik de cultuur en enkele Redemptoristische kloosters leren kennen, waarna ik een pastorale cursus heb gevolgd. In 2016 ben ik begonnen met mijn werk als missieprocurator. De stad Bonn en het COJOBO werden steeds meer een stukje thuis voor mij, omdat ik er veel tijd doorbracht en nog steeds breng. Sinds oktober 2019 ben ik ook student aan een Universiteit voor Katholieke Theologie in Keulen.
Lain ladang lain belalang, lain lubuk lain ikannya (’s Lands wijs, ’s lands eer)
Ieder land heeft zijn eigen cultuur en daarmee zijn eigen gebruiken en gewoontes. In Indonesië noemen we dit: Lain ladang lain belalang, lain lubuk lain ikannya.
Ons samenleven moet worden gekenmerkt door respect, wederzijds vertrouwen, saamhorigheid en gedeelde verantwoordelijkheid. Het woord integratie is belangrijk voor mij. We moeten gelijke kansen en daadwerkelijke participatie op alle gebieden mogelijk maken. Toen ik als missionaris mijn vaderland verliet en me onderdompelde in het leven van mensen in een andere cultuur, werd ik ook geroepen om het Goede Nieuws in Duitsland te brengen. Ik dank God voor alles wat ik heb meegemaakt en nog mag beleven. Ik ben heel gelukkig en tevreden in Bonn en leg mijn toekomst in Gods handen.