“Waar je ook gaat, ga je met je hart” – dit citaat van Confucius begeleidt mij sinds mijn studie als jonge Redemptorist. En dus kijk ik met deze mooie woorden ook terug op een deel van mijn leven en mijn ervaringen.
Na mijn studie theologie ben ik in 2008 tot diaken gewijd. Daarna heb ik als diaken stagegelopen in de parochie van St.-Clemens Maria Hofbauer in Anakalang, Katikuloku-Midden-Sumba, waar ik na mijn wijding in 2008 ook als kapelaan heb gewerkt. Voor mij als jonge priester was Katikuloku een ideale plek om in praktijk te brengen wat ik tijdens mijn studie had geleerd, om dingen uit te proberen en om iets nieuws te leren. Ik was enthousiast om het geloof in verschillende groepen te ervaren en ik heb echt genoten van deze tijd.
Ondertussen was provinciaal bestuur op zoek naar een nieuwe leider van het postulaat en dus nam ik het verzoek van de provinciale overste deze taak op me over. Deze taak was niet gemakkelijk. De vraag “om een goede Redemptorist te zijn” houdt me tot op de dag van vandaag bezig. Na drie jaar als hoofd van het postulaat, vroeg de provinciaal me of ik me kon voorstellen naar Duitsland te gaan. De beslissing was in het begin niet gemakkelijk voor mij, maar na enige tijd was ik er rijp voor. Ik werd toen naar Duitsland gestuurd met Jack Umbu Warata, die vanaf het begin deel uitmaakte van het klooster van Bonn. Eerst was ik in de opleidingscommuniteit in Würzburg, om Duits te leren. Daarna was ik kapelaan in een parochie. Tijdens deze periode tot eind 2015 heb ik veel geleerd over pastoraal werk in Duitsland. Ik had ook de kans om de gemeenschappen en de confraters van de provincie St.-Clemens te leren kennen. Zo was ik in Salzgitter, Heiligenstadt, Bochum, Trier, Keulen, Bonn en Kirchhellen.
Na drie jaar ging ik in 2016 met thuisverlof naar het eiland Flores. Ik ben namelijk geboren in Maumere en in opgegroeid in een katholiek gezin. Ik bracht er mijn schooltijd door en leerde ook de Redemptoristen kennen. Het was een grote vreugde om thuis te zijn, om mijn familie weer te zien, vooral mijn moeder en jongere broers en zussen. Na mijn vakantie kwam ik terug naar Kirchhellen, om in de gemeenschap daar te wonen en te werken en om betrokken te zijn bij pastoraat en jongerenwerk. De overstap was niet makkelijk. Mijn verblijf in Duitsland begon in Franken, ging verder in Beieren en nu ben ik in het Ruhrgebied, aan de rand van het Münsterland. In het begin vergeleek ik mijn ervaringen soms met die in Indonesië. Maar deze eerste fase van acclimatiseren is voorbij, ik heb het gevoel een stukje thuis te ervaren. Ik ben niet zomaar een “gast”, maar ik ben een echte medebroeder, een redemptorist in en van deze gemeenschap en ik hoor er helemaal bij. Het is hier mijn thuis geworden waar ik aanvaard en gesteund wordt. Ik heb hier een vaste plek gevonden.
“Waar je ook gaat, je ga met je hart”.